Zastanawialiście się kiedyś nad tym, jaki jest Wasz styl nauki? Każdy z nas nieco różni się pod względem preferowanych sposobów i metod nauki. Na podstawie badań opracowano trzy najbardziej rozpowszechnione style. Dzięki nim nauka przychodzi nam z większa łatwością. Zazwyczaj, kiedy się nad tym chwilę zastanowimy, potrafimy samemu wskazać, jakie są nasze ulubione style uczenia się. Czasami jednak łączymy w sobie cechy charakterystyczne dla dwóch stylów. Wtedy dla pewności możemy skorzystać z kwestionariusza, który pomoże określić nasze preferencje i właściwie wykorzystywać potencjał.
W Internecie możecie odszukać różnego typu testy i quizy on-line, jednak w większość z nich służy jedynie zabawie. O stylach uczenia istnieje też nieco mitów. Jednym z nich jest fakt, że znacząco wpływają na nasze wyniki w nauce. Nie jest to prawdą. Określenie właściwego dla nas stylu jest bardziej wskazówką do tego, w jaki sposób i w jakich warunkach nauka staje się dla nas komfortowa. Określenie stylu pozwala nam na zbudowanie odpowiednich warunków
i atmosfery do nauki, a to przekłada się na efektywność uczenia.
Istnieją trzy główne style uczenia się: wzrokowy, słuchowy oraz kinestetyczny. Najprościej można powiedzieć, że wzrokowiec uczy się poprzez patrzenie, słuchowiec poprzez słuchanie, a kinestetyk zdobywa wiedzę podczas odgrywania ról, eksperymentowania, wykonując czynności i będąc w ruchu.
Wzrokowiec:
Lubi wokół siebie porządek. Gdy w jego otoczeniu panuje nieład ma trudności z koncentracją. Zwraca uwagę na wygląd zewnętrzny swój i innych osób. Dobrze zapamiętuje kolory, rysunki, położenie przedmiotów oraz twarze. Nie ma pamięci do imion, nazwisk, tytułów. Mówi szybko, utrzymując kontakt wzrokowy z rozmówcą. Używa często takich słów jak: wiedzieć, patrzeć, wyobrażać, spójrz, obraz, wygląd, kolor, obserwować. Używa następujących zwrotów: „zobacz, jaka piękna muzyka”, „wyglądasz na zmęczonego”, „spójrz, jak to pięknie pachnie”, „ciemno to widzę”, „to wygląda interesująco”. Najlepiej pamięta to, co zobaczył
w postaci tekstu, filmu, zdjęć, wykresów, prezentacji, materiałów graficznych. Lubi zapisywać
i robić notatki. Preferuje sztuki wizualne. W nauce nie przeszkadza mu muzyka i odgłosy rozmów, ale panujący w jego otoczeniu chaos i nieporządek.
Słuchowiec:
Lubi dialogi i rozmowy. Uczy się słuchając innych i dyskutując. Dobrze pamięta twarze. Komunikując się z innymi, zwraca uwagę na dźwięk ich głosu, sposób mówienia i na to, co mówi. Lubi czytać głośno lub półgłosem, mówi sam do siebie, śpiewa i gwiżdże. Zapamiętuje muzykę i przebieg rozmowy, może mieć natomiast kłopot z odczytywaniem map i geometrii. Woli mówić o działaniach, niż je oglądać. Używa słów: cichy, głos, dźwięk, odgłosy, głośny, rozmawiać, hałasować. Charakterystyczne sformułowania to: „słuchaj”, „posłuchaj jakie to dobre”, „coś mi tu zgrzyta”, „był za duży hałas”, „słuchaj, jakie to ciekawe”. Potrzebuje ciszy, aby się uczyć. Muzyka lub hałas rozpraszają go. Dzięki ponadprzeciętnemu rozwojowi pętli fonologicznej z łatwością uczy się języków obcych.
Kinestetyk:
Najchętniej uczy się w ruchu. Męczy się słuchając wykładu. Gdy siedzi na krześle zwykle porusza nogami lub kołysze się. Lubi nieporządek. Potrzebuje dużo przestrzeni. Cechuje go pragmatyzm. Często gestykuluje, mówi niewiele i lakonicznie. Używa słów, które opisują działanie: szybko, ruszać się, organizować, jechać, załatwiać. Charakterystyczne są dla niego zwroty: „to mnie porusza”, „czuję nacisk”, „wezmę sprawy w swoje ręce”, „trzeba stąpać twardo po ziemi”. W czasie nauki kinestetyk powinien robić częste przerwy na ćwiczenia fizyczne lub przemieszczać się. Chociaż sam potrzebuje dużej ilości ruchu, ruchy innych go dekoncentrują.
Warto się zastanowić, który z opisanych stylów najbardziej do Was pasuje. Zapraszam Was do śledzenia materiałów, które będę dodawał. Już jutro kolejna część informacji na temat określania swojego stylu uczenia oraz małe zadanie dla Was :).
Marek Milczarek, psycholog
Najnowsze komentarze